صوفیان معتقدند که فقط به خدای عز و وجل توجه دارند و بس! اما در این نگاه خود دچار لغزشهای میشوند که آنها را در حد کفر و شرک به خدای متعال سقوط می دهد. زیرا ادعایشان درباره وجودی بزرگ و غیر قابل درک ظاهری است! لذا در رساله موسوم به رساله «صوفیه» که منتسب است به حضرت شیخ بهائی رحمه الله تعالی به اهل تصوف و مدعیان دروغین و راستین آن اشاره میشود:

متن رساله:

بسم الله الرحمن الرحیم

بدان که تصوف، پاکیزه گردانیدن نیت است و خود را از دوستی غیر حق بازداشتن و آراستن به سنت حضرت رسولؐ، و اهل تصوف، دوازده گروهند؛ از آن جمله، یکی ناجی و باقی هالک و گمراهند. و اسامی ایشان بدین ترتیب است:

اول حبّیه، دوم اولیائیه، سیوم شمراخیه، چهارم اباحیه، پنجم حالیه، ششم حلولیه، هفتم حورائیه، هشتم وقوعیه، نهم متجاهلیه، دهم متکاسبیه، یازدهم الهامیه، دوازدهم شیعۀ ناجیه.