خير از منظر قرآن و عترت ( علیهم السلام ) .(۱)
مقدمه .
امام هادي ( عليه السلام ) در زيارت شريف جامعه كبيره ، فرمودند :
السَّلَامُ عَلَيْكُمْ يَا أَهْلَ بَيْتِ النُّبُوَّةِ وَ ... وَ دَعَائِمَ الْأَخْيَار وَ ... وَ جَعَلَنِي مِنْ خِيَارِ مَوَالِيكُمُ ... وَ أَنْتُمْ نُورُ الْأَخْيَار وَ .... فِعْلُكُمُ الْخَيْر ... إِنْ ذُكِرَ الْخَيْرُ كُنْتُمْ أَوَّلَهُ وَ أَصْلَهُ وَ فَرْعَهُ وَ مَعْدِنَهُ وَ مَأْوَاهُ وَ مُنْتَهَاه ... مُحَمَّدٍ وَ أَهْلِ بَيْتِهِ الْأَخْيَار .
در جملات نوراني فوق ، اهل بيت ( عليهم السلام ) ، تكيه گاه اخيار و نورشان مي باشند ، فعلشان خير است و بطور كلي ، هر كجا از خير يادي شود ، آنها از پيشگامان اجراي آن و اصل ، اساس و فرعيات مربوط به آن خيراند تا جائيكه معدن ، محل آرامش و نهايت هر خيري اند و اين محمد و اهلبيت اويند ( عليهم السلام ) كه از اخيارند . و خدا ما را از وارثان خير كننده ي آنها ، قرار دهد .
حال ، پرسشي مهم براي طالب حقيقت و معرفت پديد مي آيد ، آنكه : خير چيست ؟
براي پاسخ ، بايد ، در ابتدا ، به منابع و روشي كه ما را به پاسخ آن پرسش رهنمون مي سازد ، توجه و تأمل كنيم .
اين زيارت شريف ، از زيارات معتبريست كه ( خود ) توجه به متن آن ، حكايت از صحت عالي آن ميرساند . و در كتاب مهم شيخ صدوق ( من لايحضر الفقيه ، ج2 ص 609 ) روايت شده است ( همچنين در مفاتيح الجنان ، شيخ عباس قمي ) ، تاجايي كه شرحهاي مختلفي بر آن مباركه ، مسطور شد . هرچند ، بعضي حديث را ضعيف و بي سند دانسته اند ، اما حقيقت آنست كه ( تا جائيكه نگارنده بر آن اطلاع دارد ) انتقادات به اين زيارت شريف ، اكثرا از ناحيه ي تقيه و يا بي اطلاعي از مقام اهلبيت عليهم السلام و يا از كمبود توان علمي منتقدين حكايت دارد . اما بنظر نگارنده ، بررسي سند و نظرات علماي شيعي بايد ، در نوشتاري مستقل پرداخته شود .