نظرات مرکز اسلامی هامبورگ در مورد گناه معصوم (صلی الله و علیه و آله و سلم) .

 

مرکز اسلامی هامبورگ(www.izhamburg.com)، بنابر درخواست حقیر ، در تفسیر از آیه 2 سوره فتح ، چنین بیان کرده اند . با تشکر و سپاس فراوان .

 

دوست عزیز! با سلام . نخست باید توجه دشته باشید که به تصریح خود قرآن کریم ( سوره آل عمران / 7 ) آیات قرآن را باید در نسبت با یکدیگر معنا و تفسیر نمود . و گرنه در کشف و فهم ، مقصود اصلی خداوند دچار اشتباه خواهیم شد . در قرآن ، بارها تصریح شده که پیامبر (صلی الله و علیه و آله وسلم) و اهل بیت (علیهم السلام) او پیراسته ی از خطا و گناهند : مثلاً در مورد پیامبر می فرماید : « و ما ینطق عن الهوی إن هو و حیٌ یوحی » ( پیامبر تحت تأثیر هوای نفس خود سخن نمی گوید و آنچه که می گوید وحی ای است که از جانب خداوند بر او شده است . ) و یا وقتی به مومنان ، امر می کند که " ما اَتاکم الرسول فخذوه و ما نهیکم عنه فانتهوا " ( آنچه را که پیامبر به شما می گوید عمل کنید و آنچه را که نهی می کند پرهیز نمائید ) . طبیعی است که اگر پیامبر ، پیراسته ی از خطا و گناه نبود هرگز خداوند فرمان نمی داد که در همه امور از او پیروی شود . در مورد اهل بیت (علیهم السلام) هم صریحاً می فرماید : " انما یرید الله لیذهب عنکم الرجس اهل البیت لیطهرکم تطهیراً " ( یعنی خداوند پلیدی را از شما اهل بیت برداشت تا شما را کاملاً پاکیزه نماید . ) پس معلوم می شود که گناه در آن آیه ، نمی تواند چه مفهوم متعارف آن باشد . لذا مفسّران برای آن تفسیرهای مختلفی کرده اند ، از جمله گفته اند منظور از گناه در اینجا ، محدودیت هایی است که پیامبر (صلی الله و علیه و آله و سلم) در راه رسیدن به اهداف خود داشته است و خداوند ، به او وعده می دهد که این کاستی ها را جبران نماید تا پیروزی کامل حاصل آید . و این با ابتدای آیه تناسب دارد .

و نیز گفته اند منظور از گناه ، گناه و کاستی های امت است .

یک معنای دیگر گناه ، گناه مرتبه ای است . منظور از آن این است که پیامبر به دلیل مقام بالای معنوی و نزدیک زیادی که به خدا داشته است . حتّی برخی از اموری که برای دیگران مباح و جایز است برای پیامبر که به تناسب با شأن آن حضرت گناه محسوب می شده است . با آنکه آنحضرت به دلیل زندگی مادی و دنیوی که داشته باید آنها را انجام می داده است .

در هر صورت قطعاً از این آیه ، گناه پیامبر استفاده نمی شود .

بسم الله الرحمن الرحیم .

 

در پاسخ به بعضی از نظراتی که در مورد چند پست گذشته ( بخشش گناه پیامبر معصوم ) ،  چند نکته را قابل ذکر می دانم :

1. هدف از طرح اینگونه مطالب ، فقط در جهت عینیت بخشی به جایگاه تعقل و تفکر و تدبر ( که هر کدامشان با دیگری تفاوت معنایی دارد ) در اسلام است . زیرا بر تامل کنندگان قرآنی ، پوشیده نیست که اهمیت دهی قرآن ( و در موازات آن اهلبیت علیهم السلام ) به جایگاه عقل آنقدر رفیع و با عظمت است که میتوان گفت قرآن برای عاقلان و متفکران و متدبران ، نازل شده است و بس .

2. بعضی از دوستان ، خرده گرفتند که چرا جواب و سوال ، با هم بیان نشد ! در حالیکه حقیر ، قبل از پست سوال ، به جواب آن هم توجه و علم داشتم . که شاهد بر این مدعا ، طرز بیان سوال ( اعم از بیان آیات ، و چینش کلمات در ترکیب سوال ) می باشد . ولکن ، با توجه به هدف طرح این مطلب ، و برای آگاه شدن از نظرات خوانندگان محترم ، لازم به چنین کاری بود .

3. بعضی از دوستان ( مانند خواهر نیوشا ) ، متاسفانه ، با یک بی حوصلگی و بی انفصافی ، حکم غیر عاقلانه را از این مطلب اخذ کردند . چرا که اگر به متن سوال ، با دقت می خواندند دیگر ، هیچ گونه نتیجه این چنینی را بیان نمی کردند و اگر حداقل انصاف را رعایت می کردند شاید ایشان را ( در ابتدا ) به تفکر وادار می کرد .

4. همانطور که بعضی از دوستان بیان فرمودند : کلمه ذنب ، در این آیه ( با نگاه ابتدایی و اولی ) ، و با توجه به جایگاه پیامبر علیه السلام در اسلام ( یعنی معصومیت پیامبر ) ، به معنی گناه ( که معنی اسلامی از کلمه ذنب می باشد ) ، مد نظر نیست بلکه به معنی امر خلاف هر چیزی ، اطلاق می شود . که بعضی از مفسیرین شیعه ، به استناد معنی لغوی ( غیر اسلامی ) کلمه ذنب ، بیان فرمودند که منظور از گناه ، اعمال رسول علیه السلام است که در نظر اهل مشرک ناپسند بود مانند دعوت به توحید ، و همینطور کلمه " غفر " ، به معنی پوشاندن آن اعمال به اصطلاح ناپسند می باشد . و علت این پوشش هم ، آن فتح عظیم بود ، که باعث شد رسول علیه السلام و یارانش ، برای همیشه ، راحتر از قبل ، وظایف خود را انجام دهند .

5. در روزهای آتی به امید باری متعال ، در مورد این آیه ، سوالات و مباحثی که مطرح می باشد منتشر خواهم کرد . بدیهیست که نظر حقیر ، فقط آنچه که در بند 4 بیان شد ، نمی باشد چرا که نظر فوق ، نظری ابتدایی می باشد . چون قرآن دارای بواطنی است که اگر در هر زمان ، حجاب از آنها کنار رود ، میسوزاند هر آنچه که باید بسوزند ( در عشق و فنای دوست ) .   

6. از دوستان و خوانندگان عزیز استدعا می کنم در این مباحث ، بطور دقیق و هوشمندانه وارد شوند ، و فقط متوقف به نظرات دیگران ( و یا تفاسیر موجود ) نشوند که این همه خسران ، انشاء الله از شیعیان و محبین اهلبیت علیهم السلام ، برداشته شود .

بخشش گناه پیامبر معصوم ( صلی الله و علیه و آله ) !!! .

 

آیا انبیاء عظام ، بخصوص جناب سید الانبیاء حضرت محمد صلی الله و علیه و آله ، گناه می کنند ؟ آیا انبیاء معصوم نیستند ؟

علت طرح این سوال ، آیه دوم سوره فتح می باشد که می فرماید :

 

بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ‏  إِنّا فَتَحْنا لَكَ فَتْحًا مُبينًا (1) لِيَغْفِرَ لَكَ اللّهُ ما تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِكَ وَ ما تَأَخَّرَ وَ يُتِمَّ نِعْمَتَهُ عَلَيْكَ وَ يَهْدِيَكَ صِراطًا مُسْتَقيمًا (2) .

 

ترجمه آیات : ما تو را پيروزى بخشيديم [چه‏] پيروزى درخشانى! (1)

تا خداوند از گناه گذشته و آينده تو در گذرد و نعمت خود را بر تو تمام گرداند و تو را به راهى راست هدايت كند. (2)

 

همانطور که ملاحظه می کنید ، در آیه دوم ، صحبت از بخشش گناهان کسی است که او و اهلبیتش علیهم السلام ، بضرورت جایگاه و مقامشان در بین خلایق ، باید از هر گونه رجس و پلیدی مصون باشند تا هادی کاملی برای بشریت محسوب شوند ، اما براستی آن بخشش مذکور و آن گناهان گذشته و آینده ( که در آیه دوم آمده است ) چه معنا و چه منظوری را می رساند ؟ 

 

نظر شما چیست ؟