امام خميني رحمة الله عليه ( صحيفه امام ، ج‏7 ، 431 ) در جمع فرهنگيان ( سال 1358 ) در بياناتي مهم ، لزوم توجه به زندگي الهي و تفاوت آن با زندگي غير الهي ، فرمودند :

اين مسأله تصادفى نيست: مسئله اينكه در مدارس ما در زمان اينها ضد اسلامى نمو مى‏كرد تصادفى نبود. مسأله، مسئله حساب شده بود؛ حساب كرده بودند كه آن چيزى كه بتواند يك كشورى را از دست آنها نجات بدهد انسان اسلامى متعهد است. آنهايى كه اسلامى بار نمى‏آيند و همه توجهشان به همين عالم ماده است- آنها- دنبال اينند كه‏ اتومبيل داشته باشند! اين اتومبيل از دست شيطان به آنها برسد يا از دست خدا برسد فرقى ندارد در آن كه مى‏دهد؛ او اتومبيل مى‏خواهد، او پارك مى‏خواهد، او زندگى مرفه مى‏خواهد؛ اين زندگى مرفه را يك نفر دزد به او بدهد يا يك نفر نبى به او بدهد، هيچ فرقى پيش او نيست؛ براى اينكه به آن دهنده‏اش كارى ندارد. انسانِ متعهد است كه اگر چنانچه پاركها را يك آدم منحرف به او بدهد قبول نمى‏كند؛ و اگر يك چيز مختصر را يك آدم صحيح به او بدهد برايش ارزش قائل است. اين انسان است كه اين طور است. آنكه مى‏تواند منفعت يك مملكت و يك كشورى را حفظ كند آنى است كه فرق مى‏گذارد ما بين زندگى‏اى كه از كارتر به او برسد، يا زندگى‏اى كه از يك فرد مسْلم به او برسد. بين اين دو تا فرق مى‏گذارد. اين نمى‏رود دنبال اينكه از شاه باشد، خوبتر باشد، بهتر باشد، و لو از يك آدم جنايتكار باشد! او دنبال اين است كه از كجا پيدا شد، نه چى هست. آنكه مادى است دنبال اين است كه اينكه دست من آمد چى هست؛ كار به اين ندارد كه از كجاست. آن كس كه متعهد است دنبال اين است كه از كجا آمد. آيا از طريق حلال آمد؟ آيا از مال مردم دارند به اين مى‏دهند؟ مال دزدى است اينكه دارد به او مى‏دهد؟ مال حلال است كه دارد به او مى‏دهد؟ اين دو طايفه با هم فرق مى‏كنند. آنى كه مى‏تواند حفظ منافع يك كشورى را بكند اين هست كه «از كجا آمد»، نه آنى كه «چى هست». آنكه مى‏بيند، خود همين «چى هست» را مى‏خواهد، اتومبيل مى‏خواهد خوب شركت نفت به او اتومبيل مى‏دهد. شركت نفتى كه آنها مثلًا تأسيس كرده‏اند به او مى‏دهد، بهتر. خوب، او خوبترش را مى‏دهد، براى او كار مى‏كند؛ سفارتخانه به او مى‏دهد، براى او كار مى‏كند. براى اينكه منفعتش را اينجا مى‏بيند. كار ندارد كه كى مى‏دهد به او و از كجا آمده. لكن انسان متعهد اگر چنانچه صدها ميليون سفارتخانه به او بدهد قبول نمى‏كند؛ براى اينكه مى‏بيند كه از جايى آمده است كه مى‏خواهد اين را منحرف كند. اين مى‏دهد كه عوض بگيرد؛ مجان نمى‏دهد. سفارت امريكا اگر به كسى چيز مى‏دهد، يا سفارت انگلستان به كسى، چيزى مى‏دهد، مجان نمى‏دهد؛ او مى‏دهد كه از او كار بكشد.

لذا ، حضرتشان به مسلمانان و شيعيان امير المومنين علي عليه السلام ، گوشزد مي كنند كه امور خود را ، از كوچكترين ( مانند خريد و فروش و ساخت و ساز و اياب و ذهاب ) تا بزرگترين ( حكمراني كشور مانند مسوول براي كشور ) با ايمان و تقوا ( و حب نسبت به اهلبيت عليهم السلامِ مجري امور ) تنظيم و تمييز كنند .